kafam inanılmaz dolu ya da boş bilmiyorum. ne yöne gidiyorum, ne sebeple o yöne gidiyorum hiçbir fikrim yok. her yer bembeyaz. kendimi bulamıyorum. hayatın gerçekleri yüzüme vuruyor. çok mutsuzum ama gerçekten musmutsuz da sayılmam. mutsuz olmanın konforu mu beni bu kadar çeken? hiçbir şey yapmak zorunda olmamak ve bunu mutsuzluğa bağlayabilmenin sonsuz vicdan rahatlatan balonları. yoksa suçu karşıya atabilmenin rahatlığı mıdır mutsuzluk? hayatımda beni sahici heyecanlandıran bir şey var mı şu an? bu soruların muhattabı ben miyim? sen de kendi içinde soruyor musun şu an yoksa?

    senin içine sorduğun soruların öznesi ben miyim sen misin peki?